Tuesday, January 09, 2007

Will the Greek remain..?


Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια
που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω που να
τ’ ακουμπήσω
έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινε από το όνειρο
έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο

να ξαναχωρίσει.

Γιώργος Σεφέρης. Μυθιστόρημα

[I woke up with this marble head in my hands
and it exhausts me, I don’t know where to put it down
it was falling into a dream as it was coming out of the dream
so our lives became one and it will be very difficult to break.]

remembering of olive trees
and beautiful first lights of dawn
and summer sunsets in open air theatres
and the image of the city from the hill
nostalgia but unavoidable some times..

5 comments:

Mia Wallace said...

Είναι από αυτές τις (ρομαντικές) εικόνες που σε κάνουν να θες να είσαι συνέχεια στην Ελλάδα...μόνο να μπορούσανε να κρύψουνε τις άλλες τισ ασχήμιες...

Καλημέρα ζουζουνίτσα!

Andromeda said...

Η απόσταση κάποιες φορές σε κάνει να ξεχνάς τα κακά..βέβαια ένα ταξιδάκι στην πατρίδα πάντα είναι αρκετό για να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.Δυστυχώς...
καλημέρα και σε εσάς..see you tomorrow xx :)

Anonymous said...

Είναι η απόσταση που μας σώζει...
Όπως το'πε ο Γκάτσος (διαμέσω Χατζιδάκι)

"Μια παναγιά
μιαν αγάπη έχω κλείσει
σε ερημοκλήσι
αλαργινό.
Κάθε βραδυά
της καρδιάς την πόρτα ανοίγω
δακρύζω λίγο
και προσκυνώ.

Πότε θα 'ρθει το καλοκαίρι ..."

Το αντίθετο το'πε ο Σαββόπουλος στους "Κωλοέλληνες"

"Στο χειρότερο του ελληνισμού κομμάτι, στην Ελλάδα, ζεις"

Γιατί; Γιατί είναι/είμαστε μια "φυλή" που ...
"ζει φευγάτη απ' ό,τι ελληνικό στον κόσμο αυτό"

Η ελπίδα ...
"Κι ενώ εδώ θα ζούμε καταρεύσεις
ο έξω ελληνισμός θα προχωρεί
και φως και μουσική μιας άλλης σκέψης
στη μείζονα Ελλάδα θα εκραγεί"


Ν

Andromeda said...

Εμείς την Ελλάδα την βρήκαμε εκτός..ή κάπως έτσι συνηθίζαμε να λέμε πέρσι τέτοιες εποχές.
Για άλλη μια φορά, οι κοινές αναφορές μας, εσένα ο Νιόνιος εμένα ο Σεφέρης.. "όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει'

Καλημέρα στον Ελληνισμό της διασποράς :)

Anonymous said...

Ά βέβαια, ξέχασα το άλλο (Γκάτσου/Χατζιδάκι)

"Και συ χαμένη μου πατρίδα μακρινή
θα γίνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ'άλλη γη"

Αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα μας (και η σωτηρία μας) -εμάς της διασποράς εννοώ- είναι ότι η "Ελλάδα" δεν είναι η σημαία, ούτε Ιστορία, αλλά παιδικές παραλίες, κρασάκι στην ακροθαλασσιά, το λευκό το άσπρο, ο Τσιτσάνης, ο Χόρν, ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, η Λιλιπούπολη, ο Λογοθετίδης, η παρέλαση της 25η Μαρτίου ... Ποια πτήση σε πάει εκεί; Και πόσες ώρες διαρκεί;

Ήμασταν τυχεροί. Φύγαμε- γυρίσαμε- ξαναφύγαμε και μάθαμε τη σημαίνει Ελλάδα. ("Απο αγάπη φεύγεις έρχεσαι, πηγαινοέρχεσαι σαν την πνοή μου" (ΔΣ).

Ν